دانلود گزارش کارآموزی مجتمع نا بینایان شهید محبی

مجتمع نا بینایان شهید محبی 

به دلیل عدم امکان دسترسی به کلیه آموزشگاههای موجود در  کشور و هم چنین عدم لروم تحلیل کلیه این فضا ها :یکی ار محتمع های آموزشی نا بینایان یه نام مجتمع نا بینا یان شهید محبی در شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب و مورد تجر به و تحلیل قرار گرفته است

دلیل گزینش این مجتمع جهت نقد و بررسی این است که اولا"بزرگترین مر کر آموزشی نا بینایان در سطح کشور بوده ثانیا"مجموعه فوق برای عملکرد آموزشی ویره نا بینایان طراحی گردیده است

علی رغم طراحی این مجتمع برای استفاده نا بینایان در بسیاری از جهات دارای ضعف ها و نواقص چشمگیر می باشد که ذیلا مورد بر رسی قرارمی گیرد

موقعیت استقرار و رسترسی به مجمو عه

در سال 1349  ه. ش اجزا و این مجموعه به موازات هم توسط مشاور مدام طراحی و در سیر جاده کن (بلوار آیت اله کاشانی ) به مورد اجرا گذاشته شد. ای منطقه علاوه بر اینکه در آن زمان از مناطق حاشیه ای تهران و خارج از شهر به حساب می آمد امروز نیز از بخش مرکزی شهر فاصله نسبتا زیادی داشته و تقریبا در منتهی الیه غربی شهر تهران می باشد.

مجموعه فوق در زمینی به شکل تقریبی متوازی الاضلاع با ابعاد 172*5/99 متر و بر مساحت تقریبی 17114 متر مربع استقرار یافته است و متشکل است از بخش های اداری، آموزشی ، ورزشی ، خوابگاه و خدماتی دسترسی اصلی این مجموعه اعم از سواره و پیاده مستقیما از یک بلوار با بار ترافیکی بالا صورت می گیرد.

 این امر خطری جدی برای دانش آموزان می باشد. زیرا آنان برای رفتن به بیرون از آموزشگاه ممکن است بدون آنکه متوجه شوند واردخیابان شوند. از طرف دیگر هیچگونه علائم مشخصه نابینایان که به رانندگان هشدار دهد تا سرعت خود را کم نمایند در محدوده مدرسه وجود ندارد.

به منظور ایجاد ارتباط دو طرف خیابان به یکدیگر ، یک پل عابر احداث شده که در صورت بر طرف شدن مشکلات آن می تواند برای دانش آموزان مفید واقع شود. از جمله مشکلات این پل می توان به موارد زیر اشاره نمود:

-ساخت پل به صورت شیبدار و مناسب نبودن جنس کف پل چرا که در مواقعی که برف و بارندگی می باشد، حرکت دانش آموزان را به مخاطره می اندازد.

- به جهت ممانعت از ورود موتور و دو چرخه قسمت شروع سطح شیبدار پل با لوله هایی محصور شده است که ممکن است نابینایان به آن برخورد نموده و مصدوم شوند.

- شروع و ختم سطوح شیبدار برای نابینایان قابل تشخیص نیست.

- عدم استقرار درست پل هوایی جهت دسترسی دانش آموزان به مدرسه می باشد به نحوی که دانش آموزان نابینا بعد از طی کردن پل باید فاصله ای را طی نموده تا ورودی را بیابند.

- پایه های پل در وسط پیاده رو قرار گرفته ، که این امر برای عابرینی که می خواهند از زیر پل هوایی عبور نمایند به خصوص برای افراد نابینا ایجاد مشکل می نماید.

- بدلیل همجواری سطوح بالایی پل با پنجره هایی یکی ازساختمانهای مجموعه ، آسایش ساکنین آن فضاها دچار اختلال می گردد. فضاهای این مجتمع عبارتند از:

الف – ساختمان اداری :

طبقه همکف این ساختمان که به صورت پیلوتی می باشد محل پارک ماشین های پرسنل مجتمع بوده که به صورت خیلی فشرده پارک می گردند . پله دسترسی طبقات در منتهی شرقی ساختمان واقع شده که افراد برای دسترسی به طبقات بالا باید از لابه لای ماشین ها عبور نمایند.

علاوه بر امکان برخورد دانش آموزان با ماشین ها خطر تصادف آنان در اثر برخورد به ستون ها نیز (زیاد می باشد و می تواند مشکلی جدی بر ایشان به وجود آورد . با توجه به عملکرد های خاص این ساختمان به بررسی نکات منفی که در فضاهای داخلی وجود دارد می پردازیم:

عدم وجود علائم حسی روی پله ها برای استفاده نابینایان

زیاد بودن ارتفاع پله ها (حدود 25 سانتی متر)

پله برای استفاده نیمه بینایان مناسب نمی باشد، چون آنان نمی توانند سطوح پله ها را خوب رویت نمایند و لذا مشکل آنان کمتر از نابینایان نمی باشد ضمن اینکه اشخاص نیمه نابینا تمرکز حس شان بیشتر در حس بینایی می باشد و از حس؟ و لامسه کمتر از نابینایان بهره می گیرند، لذا با اتخاذ تدابیری در زمینه کمتر است رنگی باید مشکل آنان را مرتفع ساخت.

پله ها از دستگیره های مناسب برخوردار نیستند، که در زمینه نوع ماتریال و فرم و رنگ باید مورد تجدید نظر قرار گیرند.

فضاهای موجود در طبقات به نحو مناسبی از هم متباین نیستند و دانش آموزان نابینا جهت پیدا کردن هر کدام ممکن است دچار سردرگمی گردند.

بین رنگ زمینه و دستگیره درها کمتر است مناسبی وجود ندارد که شخص نیمه بنیا بتواند دستگیره در را بیابد.

فضاهای فوق بی واسطه و مستقیما به راهرو باز می شوند که این امر ممکن است سبب برخورد افراد با یکدیگر گردد.

واحدهای درمانی و مشاوره روانشناسی و فضاهایی نظیر آن ، در طبقات بالای این ساختمان مستقر می باشند. که به دلیل لزوم ارتباط نزدیک بین دانش آموزان و این بخش ها ، بهتر است در جای مناسبتری قرار گیرند تا دانش آموزان برای مراجعه به این واحد دچار مشکل نگردند.

بهتر است فضاهای این ساختمان صرفا عملکرد اداری داشته باشند و همان طور که اقتضای این عملکرد می باشد مراجعه دانش آموزان کمتر می گردد.

ب- آموزشکده هنر

ساختمان در جبهه شمال غربی سایت و با فاصله ای نه چندان زیاد نسبت به ورودی مجموعه قرار گرفته است .

گسترش این ساختمان در جهات غربی – شرقی و شمالی و جنوبی تقریبا یکسان بوده و دارای پلانی نزدیک به مرجع می باشد. مجموع طبقات این بنا با زیر زمین 4 طبقه است که هر طبقه از عملکرد خاص و ویژه ای برخوردار می باشد.

طبقه همکف ساختمان به چاپخانه مجموعه اختصاص یافته و کلیه امور مربوط به چاپ در این قسمت انجام می پذیرد.

با توجه به اینکه چاپخانه مزبور کلیه مدارس نابینایان سطح کشور راتحت پوشش گرفته، اما از فضاهای زیادی برخوردار نمی باشد و بسیاری از فضاهایی که لازمه یک چاپخانه می باشد در بخش فوق به چشم نمی خورد .

فضاهای مختلف چاپخانه عبارتند از :

ورودی، بخش آماده کردن کتاب و انجام امور صحافی ، آرشیو صفحات زینک که برای چاپ کتابهای بریل مورد استفاده قرار می گیرند، اتاق چاپ بریل بر روی کاغذ، اتاق کامپیوتر روی زینک (چاپ روی زینگ)، آبدارخانه ، سرویس بهداشتی ، پله فرار

ورودی: این بخش دارای دو ورودی مستقل در دو جبهه شمالی و شرقی بنا است . جهت استفاده از ورودی ضلع شرقی، دانش آموزان باید به گوشه شمال شرقی و جنوب شرقی ساختمان رفته و پس از طی رامپ  به ورودی ساختمان دسترسی پیدا کنند.

نکته قابل بحث در این زمینه استفاده غیرمعقول از رامپ است که در اینجا هیچگونه توجیه منطقی نداشته و دانش اموزان هنگام استفاده از این فضا ممکن است هر لحظه به بدنه سطح فوق برخورد نمایند که موجب آسیب دیدگی آنان گردد.

نکته قابل تامل اینکه عرض ورودی ساختمان زیاد بوده و با توجه به باز شو ورودی به صورت کشویی می باشد یافتن لنگه بازشوی ورودی برای افراد، دشوار می گردد و اصولا استفاده از این نوع ورودی ها برای نابینایان در چنین موردی توام با مشکلات زیادی است.

جنس قسمت های ثابت این ورودی نیز از شیشه بوده که با برخورد افراد احتمال شکسته شدن و در هم ریختن آن زیاد می باشد. پس از طی ورودی نکته منفی دیگری بر سر راه نابینایان وجود دارد که باریک بودن عرض راهرو و طولانی بودن مسیر و پرپیچ و خم بودن آن تا رسیدن به در چاپخانه می باشد.

استفاده از پله ضلع شمالی نیز خالی از اشکال نمی باشد ، کمااینکه پیدا کردن موقعیت آن برای افراد کاری مشکل و گاه توام با خطر بوده و از طرفی دیگر احتمال برخورد افراد با بدنه این پله نیز درخور تامل می باشد. با توجه به اینکه موقعیت ورودی ضلع شمالی ساختمان برای استفاده نابینایان است ، جهت یابی در این قسمت امری دشوار می باشد.

طبقه اول : این طبقه متشکل از فضاهای ورودی ، حال مشترک ، کلاسها ، اتاق مسئولین ، آزمایشگاه انبار، سرویس ها، پله فرار می باشد . این طبقه ضمن برخورداری از پاره ای مشکلات ذکر شده در مورد طبقه همکف دارای نقاط ضعف دیگری نیز می باشد که ذیلا به شرح آن می پردازیم:

استفاده از پله فرار در مواقع اضطراری به سختی انجام می پذیرد زیرا افراد پس از طی فضاهای متعددی نظیر آزمایشگاه به آن دسترسی پیدا می کنند.

تفکیک فضاها با قفسه های کتاب می باشد که در برخورد با آنها امکان فرو ریختنشان زیاید می باشد.

تعداد پنجره ها و در نتیجه انتقال سرو صدا از بیرون باعث بهم خوردن تمرکز دانش آموزان هنگام فراگیری می شود.

سطح آزمایشگاه با توجه به تعداد دانش آموزان ، جوابگو نمیباشد.

طبقه دوم : فضاهای موجود در این طبقه عبارتند از :

ورودی، کتابخانه ، اتاق مسئول ، قسمت خدمات، ماشین نوارخانه، دستشویی و توالت و پله فرار ، استفاده کنندگان از این طبقه نیز دچار مشکلات زیادی می شوند که در تحلیل طبقات همکف و اول به برخی از این مسائل اشاره گردید.

دانش آموزان استفاده از کتابخانه هنگام مطالعه نمی تواند تمرکز لازمه را داشته باشند که از جمله عوامل موثر در این زمینه عبارتند از :

ارتباط مستقیم ورودی با کتابخانه که نتیجه آن تردد زیاد افراد در این بخش می باشد.

فضای کتابخانه با قفسه های کتاب از اطاق های دیگر تفکیک گردیده که از اینرو سرو صدایاطاق های همجوار به راحتی به این قسمت انتقال پیدا می نماید.

زیاد بودن سطوح پنجره ها و نور زیاد مانعی برای مطالعه افراد نیمه بینا میباشد.

طبقه زیرین: این طبقه متشکل از بخش ورودی و فضای تقسیم ، کارگاه بخاری ، موتور خانه، انبار، انبار کتاب ، آبدار خانه ، دستشویی و توالت و حیاط خلوت میباشد.

طبقه زیرین: این طبقه متشکل از بخش ورودی و فضای تقسیم ، کارگاه بخاری ، موتور خانه، انبار، انبار کتاب ، آبدار خانه ، دستشویی و توالت و حیاط خلوت میباشد.

دلیل عدم استفاده مستمر دانش آموزان از این طبقه مشکلات موجود به مراتب کمتر از طبقات دیگر می باشد. اما به هر جهت از جمله موارد مهم در این بخش مسئله ارتباط فضاها و سیرکولاسیون می باشد. مورد دیگر، عدم برخورداری بخش بخاری از انبارهای لازم جهت نگهداری مواد اولیه و محصولات تولیدی دانش آموزان می باشد.

ج- مدرسه ابتدایی:

عملکرد این ساختمان در مجموعه جهت آموزش در مقاطع تحصیلی ، آمادگی و دبستان بوده دانش آموزان اعم از نابینا و نیمه بینا و نابینایان چند معلولیتی در آن تحصیل می نمایند.

پلان این ساختمان به شکل مستطیل می باشد که به محور طولی آن در جهت محور غربی به شرقی می باشد و فضاهای آن در جهات شمالی و جنوبی نورگیری می نمایند. ساختمان فوق دو طبقه بوده با یک پله ممتد (یک جهته )به هم مرتبط می گردند.

ورودی ساختمان در جبهه شرق آن قرار دارد و تنها ورودی این ساختمان محسوب می گردد که البته برای هر کلاس در طبقه همکف امکان دسترسی مستقیم به حیاط مدرسه وجود دارد اما مسئولین مدرسه این دربها را بسته نگه می دارند . فضاهای متشکل در طبقه همکف این ساختمان عبارتند از ک

ورودی و راهرو : ورودی با عرض 5/1 متر و ارتفاع 20/2 متر به صورت دولنگه و از نوع فلزی می باشد و ارتباط مستقیم بین فضاهای خارج و راهروی ارتباطی طبقه همکف را بر قرار می نمایند.

این در نسبتا سنگین بوده و استفاده از آن برای دانش آموزان ابتدایی دشوار می باشد. به طوری که در حال حاضر مسئولین مدرسه ان را در اغلب اوقات باز نگه می دارند که این مسئله خود نیز مشکلات دیگری را در بر خواهد داشت از جمله :

تبادل حرارتی بین داخل و خارج ساختمان ، انتقال سرو صدای خارج به داخل ساختمان ، امکان برخورد مستقیم دانش آموزان به قسمت تیزی در و احتمال خارج شدن دانش آموزان از فضای مدرسه بدون آنکه متوجه گردند.

این راهرو با عرض متوسط 2 متر کلیه فضاها را به هم مرتبط می سازد، لذا در ساعت های تفریح دانش آموزان که راهرو مملو از جمعیت دانش آموزان میشود برخورد آنان در این مواقع زیاد می گردد.

جنس کف این راهرو به طور یکنواخت از موزایک می باشد و هیچگونه علائمی که موقعیت کلاس ها را به دانش آموزان هشدار دهد به چشم نمی خورد. از اینرو مکان یابی برای دانش آموزان با توجه به تعداد کلاس ها ، بسیار دشوار می گردد.

سطح دیواره های راهرو نیز یکنواخت بوده و درها نیز بدون هیچگونه فرورفتگی در بدنه دیوار ها جاسازی شده اند.

برای راهروی فوق هیچگونه تهویه خاصی اعم از طبیعی یا مصنوعی در نظر گرفته نشده و باتوجه به اینکه در انتهای راهرو دستشویی و توالت ساختمان قرار دارد هوای تجمع یافته در راهروها بسیار نامطلوب و ناخوشایند می باشد.

پایه های پله دسترسی طبقات مانع جدی بر سر راه دانش آموزان می باشد که با اندکی غفلت ممکن است به آن برخورد نمایند.

طبقه همکف: تعداد کلاسهای موجود در این طبقه عبارتند از 6 کلاس 9 نفره و 2 کلاس 4 نفره که 52 نفر دانش آموزان از کلاسهای فوق استفاده مینمایند. به طوریکه در پلان طبقه همکف این مدرسه مشخص گردیده در ضلع هر یک ا زکلاسهای فوق سراسر پنجره می باشد.

این پنجره ها نه تنها برای دانش آموزان قابل استفاده نمی باشد بلکه موجب انتقال سرو صدا به داخل کلاسها و به ه خوردن تمرکز دانش آموزان می گردد. به ویژه اینکه اکثر این کلاسها همجوار با زمین بازی مجموعه می باشد. از طرف دیگر تابش مستقیم آفتاب بر سطوح کلاسها آسایش دانش آموزان را مختل می سازد.

طبقه اول : این طبقه متشکل است از : کریدو، کلاسها ، کتابخانه و سرویس بهداشتی . مشکلاتی که برای فضاهای طبقه همکف اشاره گردید ، فضاهای این طبقه را نیز شامل می گردد. علاوه بر آن ، نکات دیگری نیز وجود دارد به عنوان مثال:

وجود ستون در سالن آمادگی بسیار خط آفرین می باشد.

بدلیل همجواری پله با کلاس دانش آموزان چند معلولین ، خطر سقوط از پله ها برای آنان زیاد می باشد و ناچارا مربین باید در تمامی اوقات مراقب دانش آموزان باشند که امری طاقت فرساست.

د – خوابگاه ابتدایی و راهنمایی

موقعیت این خوابگاه همان طوریکه در نقشه سایت نیز مشخص گردیده ، در ارتباط با فضاهای دیگر مرتبط با آن نسبتا مناسب می باشد. اما در مورد معماری بنا نکاتی وجود دارد که لازم است مورد ارزیابی قرار گیرد . این فضا که عمدتا بخش اقامت و استراحت دانش آموزان ابتدایی و راهنمایی به حساب می آید از دو طبقه مجزا از هم تشکیل گردیده که از طبقه همکف آن مقطع ابتدایی و طبقه اول آن مقطع راهنمایی استفاده می نماید.

گسترش ساختمان شرقی غربی بوده و تقریبا روی آکس محور پیاده اصلی مجموعه استقرار یافته است . از این رو امتداد این مسیر از درون ساختمان فوق عبور می نماید و بخشی از طبقه همکف این بنا محل تردد افراد می باشد که مسقف بوده و سقف آن کف طبقه اول میباشد.

به همین جهت طبقه همکف ساختمان به دو بخش مجزا از هم تقسیم گردیده تردد نابینایان در این سطح موجب بروز برخوردهایی با دانش آموزان استفاده کننده از آن فضا می گردد. کنج های تیز دور تا دور ساختمان همچنین در فضاهای داخلی زیاد بوده و بعضا صدماتی به دانش آموزان وارد می آید. برای درک بهتر مشکلات موجود این فضا بهتر است چشمان خود را بسته فرض نموده و قصد حرکت در فضاها را نمایئم . نکاتی که با آنها مواجه خواهیم شد عبارتند از :

طبقه همکف: مشکل یافتن در ورودی ساختمان اولین مشکلی است که با آن روبرو هستیم. پس از ورود به ساختمان وارد راهرو یا کریدور می شویم که ضلع غربی و شمالی آن کمدهای دانش آموزان قرار گرفته ، در ضلع جنوبی آن ورودی به اتاق های تلویزیون و خواب و ضلع شرقی ان اطاق های پشتیبانی نظیر اتاق مادر (پرستار بچه ) ، اتاق لباس ها ، اتاق مطالعه و راهروری ارتباطی اتاق خواب و فضاهای سرویس می باشد. موارد دیگری از این مشکلات عبارتند از :

برای ادامه حرکت از این قسمت به اتاق های دیگر نظیر اتاق تلویزیون و خواب عمده ترین مشکل پیدا کردن قمست ورود به اتاق ها میباشد. برای ادامه حرکت به سمت راهروی امتداد این فضا ممکن است با دیوار روبرو (شرقی) برخورد نماییم و کنج تیز اتاق نیز باعث بروز صدمات جانبی می گردد.

قرار گیری تعداد زیادی رادیاتورهای شوفاژ در راهرو و مانع جدی حرکت می باشد و برخورد با آنها سبب جراحت می گرددد در جهت رفع این مشکل باید اقدام گردد. در مجموع حرکت ها در این فضا به دشواری صورت می گیرد.

برخورد دانش آموزان در این بخش هم زیاد می باشد آنان عمدتا برای یافتن تخت های خاص خود دچار مشکل می شوند که با ارائه راه حل هایی نظیر ایجاد علائم حس در کف ، این مشکل می توانست بر طرف گردد.

پوشش نهایی کف موزایک می باشد و در آنجا دانش آموزان عمدتا با کفش حرکت مي كننى و تنها جايي كه براي نشستن دارند ، تختشان می باشد و در کف اتاق ها امکان نشستن برای آنان وجود ندارد، تردد زیاد دانش آموزان از داخل اطاقهای همدیگر نیز مزید بر علت می باشد.

طبقه اول : دسترسی به این طبقه از طریق لامپی به طول تقریبی 25 و عرض 5/1 متر صورت می گیرد.

این لامپ تقریبا در فضای آزاد قرار دارد و مواقع بارش برف و باران دانش آموزان را دچار مشکل می نماید. اگر چه شیب این سطح نسبتا مناسب می باشد اما طی کردن طول 25 متری آن نیز خارج از حوصله بچه ها می باشد. همچنین پایین بودن درصد شیب باعث می گردد. که دانش آموزان متوجه شروع و ختم شیب نگردد و ممکن است به حرکت خود ادامه داده و به مانع برخورد نمایند.

این طبقه جهت استفاده دانش آموزان مقطع راهنمایی در نظر گرفته شده و عوامل منفی در این طبقه نیز مشابه مواردی است که در تحلیل طبقه همکف به شرح آن پرداختیم.

از جمله موارد مهم و قابل توجه ورودی ساختمان می باشد که در هر ساختمان می باشد که در هر ساختمانی و با هر عملکردی حتی برای استفاده بینایان نیز حائز اهمیت فراوان می باشد. در این فضا نیز همچون سایر فضاهای مجموعه ورودی در جای مناسبی قرار نگرفته و پیدا نمودن آن برای دانش آموزان به ویژه دانش آموزان تازه وارد بسیار دشوار و در پاره ای از موارد توام، با صدمات بدنی می باشد.

بعد از یافتن ورودی دانش آموز وارد فضای می شود که پله دسترسی به طبقه بالا می باشد و تردد دانش آموزان در این قسمت زیاد می باشد و دانش آموزی که وارد ساختمام می گردد ممکن است بلافاصله با دیگران که از پله پایین می آیند برخورد نماید.

ورودی یا ورودی های مورد بحث در دو ضلع شرقی و غربی ساختمان قرار گرفته که البته ورودی غربی ساختمان عملا بدون استفاده می باشد و با توجه به موقعیت ساختمان در سایت دانش آموزان اجبارا از ورودی شرقی استفاده می نمایند.

مشکل مکان یابی فضاها و تخت های دانش آموزان در اینجا نیز به چشم میخورد.

مشکل دسترسی و استفاده از سرویس های بهداشتی به ویژه در طبقه بالایی که دانش آموزان برای دسترسی به این فضاها باید در انتهای را هر یک سطح شیبدار تند و لغزنده را طی نمایند که امکان زمین خوردن آنان نیز در این قسمت زیاد می باشد.

با توجه به این که اتاق های خواب از سمت راهر و کاملا باز می باشند، سرو صدا دانش آموزان به اتاق های همجوار انتقال یافته و دانش آموزان باعث ایجاد مزاحمت برای یکدیگر می شوند.

اتاق مطالعه مورد نیاز دانش آموزان که در این ساختمان در نظر گرفته شده کیفیت آکوسیتیکی مطلوبی نداشته و عموما دانش آموزان نمی توانند تمرکز لازم را داشته باشند.

وجود فضای سبز در حاشیه ساختمان اجتناب ناپذیر است . متاسفانه در اطراف ساختمان تنها یک قطعه فضای نه چندان سبز وجود دارد که عمدتا با نرده های فلزی کاملا بسته شده و ورود دانش آموزان به این بخش غیرممکن است.

کارگاه حرفه آموزی نابینایان درز و شست

مسابقه : دسامبر 1980 میلادی

جایزه اول: اساتید معمار ، هانس بوسوفون بوسه وای ، سی کلپ، اسن

جایزه اول و اجرا : فون بوسه، کلپ، اسن

چگیده گزارش

ویژگی زمین ها و نیز نوع عملکرد واضح است ، یعنی باید در جستجوی فرم هایی از بنا بود که معیار خاص را پذیرا باشند.

اگر چه تقاضا از نظر شکل اصلی و سیمای سقف یکسان به نظر می رسند، ولی عملکرد مناسب آنها براساس تفاوت آنها با یکدیگر به وجود آمده است . با وجود بزرگی اندازه عمارت ها سعی شده نظر « بناهای منفرد» به طور منفعل یا متصل در تمام نواحی دیده شود .

برای بناها با زیربنای زیاد از الگوی راهروهای ارتباطی باز اجتناب شده است ، در عوض دو عمارت موازی جدا از هم که از تک بناهای ردیف شده تشکیل شده اند ایجاد کرده اند که با یک « کوچه» باز می شوند . از این کوچه می توان مستقیما وارد هر تک نباشد و به محل کار رسید.

« مدرسه بازرگانی » و « مدرسه ویژه » را در یک بنای سه بخشی مشترک قرار داده اند به طوریکه هر یک از بخش ها ورودی جداگانه داشته باشد. « آماده سازی حرفه ای » در یک عمارت جداگانه قرار گرفته است.

به علت وجود دانش آموزان خارج از محدوده سایت دسترسی به بنا از پیش فضا صورت می گیرد. در عمارت مرکزی در کنار بخش اداری، اتاق های استراحت با امکانات همراه آن از جمله تریا و اتاق های غذا خوری کارکنان ، وجود دارد .

مهم ترین بخش برای جوانان و اظهار وجود آنها ، محل اجتماع آنان است . در اینجا از الگوهایی رایج آموزشگاه های شبانه روزی با واحد های مسکونی ردیف شده با جهت گیری به سمت جنوب، اجتناب شده است . به جای آن سه مجموعه بزرگ که هر یک مشتمل بر چهار بخش حول یک فضای باز می باشند، آموزشگاه هاي شبانه روزي را تشكيل مي دهند.

هر « خانواده » تشكيل شده است از 12 جوان و سرپرستشان كه در يك خانه زندگي مي كنند. حول يك نشيمن و غذا خوري بزرگ ، اتاق هاي تك تك افراد در طبقه عمود بر هم قرار گرفته است.

خانه ديواره اي

اكيراايمانوجي 1992 مسابقه طراحي مسكن در شينكنچيكو ( ژاپن)

اين خانه براي فرد نابينا طراحي شده است . آنچه كه نقش مهمي در احساس فرد نابينا دارد ديوار است . فرد نابينا با لمس بدنه احساس امنيت و آزداي مي كنند. طراح اين تفكر را داشته است كه مكاني كه فرد نابينا احساس خطر مي كند،‌ديگران احساس امنيت دارند و جايي كه او احساس آزادي مي كند،‌ ديگران احساس تنگي و بسته بودن فضا را خواهند داشت .

بنابراين طرح اين خانه براساس آفرينش فضايي براي آزادي فرد نابينا در نظر گرفته شده است بدين ترتيب كه :

الف- بوجود آوردن فضايي با تنگي (عرض 15/1 متر كه در تمام محوطه خانه از ورودي تا تخت خواب گسترش يافته،‌باعث راحتي و آسايش فرد نابينا خواهد بود.

ب- طراحي ديوار يا بدنه ها به صورت صفحات هدايت كننده:

آنچه كه در رابطه با اين خانه بسيار مهم است ديواره ها و فاصله 15/1 متري بين آنها مي باشد.

سه نوع ديوار در اين طرح ارائه شده است :

ديواري كه فضايي به تنگي 15/1 متر را ايجاد كرده است

مبلمان و تجهيزاتي كه در كنار ديواره ها ترتيب يافته اند ،‌به طوريكه به داخل ديواره اصلي نفوذ كرده اند

ديواره انحنا يافته كه با فرورفتگي ديواره اصلي به صورت بيرون زدگي نمايان است .

ترجمه متن

در شمالي ترين جزيره ‍ژاپن «هوكايدو » يك برج سكوت در حال ساخت است .

اين شالوده بر بالاي يك تپه در مرتع بياباني توكاچي قرار گرفته است .

جايي كه مردمان بومي جزيره «آينو» در آنجا زندگي مي كنند كار فرما پروژه كتابخانه توكاچي « هوكايدو تتجي » است كه از سازمانهاي « ابيهيرو» و يكي از معدود مايه هاي افتخار ژاپن در تاريخ فعاليت براي نابينايان است .

اين كتابخانه براي نابينايان در بزرگداشت بازديد هلن كلر از ژاپن افتتاح گرديد. نام رسمي برج سكوت در حال ساخت برج بزرگداشت سيزا هلن كلر است .

برج كه در بيابان « هوكايدو» بنا شده در مقياس كوچك داخل آن چهار طبقه است

اگر باد بوزد برج باريك اندام با ارتفاع كمتر از 20 متر گويي در باد مي لرزد .

اين برج از طريق هاي مبتكرانه اي براي ايجاد حس لذت در نابينايان (نابيناي نسبي) منحصر به فرد است تلاش آشكار براي فراتر رفتن از چهار چوب معماري كار كردن معمول از راه اين راهكاري مبتكرانه نيز ارزشمند است .

طراحي مدرن ارزش ها و معيارهاي بصري را همواره تاكيد كرده است و ديگر معيارها را رد كرده است .

برج سكوت در توكاچي بنا شده است توانسته ارزش ها و معيارهاي بصري را برجسته كند. اما دري ديگر نكاتي كه طرح برج سكوت را تاكيد مي كنند تمركز بر قدرت تخيل نابينا و احترام به شان آنها است .

چقدر تخيل بهت آور در فضاي تاريك كه به وسيله نابينا مورد سكونت واقع شده در حال به وجود آمدن است ؟ و چه تعداد يافته هاي مهم مي تواند بدست آيد.

هر طبقه در درون برج به شكل غيرمعمول تاريك است ،‌پر از نور ضعيف كه به وسيله طرح مدرن پرهيز شد . هر دو انسان چه بينا و چه نابينا به طريق عميق امكان و نيروي بالقوه آن تاريكي را در مي يابند.

گفته مي شود : كه نابينا آبي نيلگون آسمان را نمي داند و يا شكوه غروب خورشيد را

و هنوز شايد به خاطر آن ناتواني آنها ؟ حس برجسته اي را مي دانند كه ما نمي دانيم.

دانسته هاي عميق از دنياي حواس ششم و هفتم از پنج حس پيش مي گيرد ،‌ بنابراين برج به طور كلي ساختاري آزمايشي است براي توجه به حواس كه تنها به وسيله تقسيم تاريكي نابينا مي تواند بدست آيد.

چرا به آن برج سكوت مي گويند؟

چون آن پر از انواع صدا است .

اول : هنگامي كه مردم به برج نزديك مي شوند اگر آن روز باد در حال وزيدن باشد صدايي شبيه ني باريك (صداي ريز) خواهند شنيد .

در جزيره هندوهاي بالينز در بالي آلت موسيقي عجيبي به نام سوناري وجود دارد كه يك لوله بامبو با سوراخ هاي متنوع است . وقتي باد مي وزد آن صدايي شبيه به ني به وجود مي آورد.

در برج ،‌سورناي متنوع ،‌رنگهاي بادي و چنگ هاي باد با هم آميخته شدند و بسته به نوسان نسيم هزاران صداي مختلف توليد مي شود.

سيم هاي نازك كه به گوشه ها وصل شده اند با آهنگ يك موسيقي ماهرانه به ارتعاش در مي آيند و لبه هاي پانل هاي آلومينومي روي سطوح برج صداهاي ظريف به وجود مي آورند.

برف و يخ به برج مي چسبد و گاهي لباس يخ مي پوشد.

آن بي شك در كولا ك يك سمنوني مهيج و پرشور را به وجود مي آورد .

در روزهاي باراني در درون و بيرون برج يك موسيقي كوارتت آبي حيرت انگيز اجرا مي كند و مسيرهاي آب در درون و بيرون برج به شكل هاي پيچيده اي طراحي شده اند و از اين رو مردم مي توانند از صداي آب كه به پايين مي ريزد در آبراههاي كوچك لذت ببرند.

طرح به گونه اي است كه باران كه بر روي برج مي ريزد در يك جا جمع مي شود و صدمتر به بالا پرتاب مي شود. اين باريكه آب يك نوار باريك به وجود مي آورد كه من مطمئنم انسانها از صداي آن لذت مي برند.

در زمستان آن يك ؟ بزرگ را به وجود مي آورد كه مي تواند صداهايي را به وجود آورد و قلب آنهايي را كه آن تجربه مي كنند گرم كند.

درون برج نيز هم بندي صداست .

صداي شن ها روي زمين حالت شستن آن را با آب اقيانوس تداعي مي كند. همچنين صدا و بوي خوش شمع هايي كه ذوب مي شوند. صداهاي و غژغژ تخته ها . اينها با انسان لذت هوشيارانه اي را پيشنهاد مي كنند و راي هيجان و شور حواس .

طبقه دوم :

محل آبتني طبقه دوم كه ترانس بيرون را در بردارد طبقه كامل حس لامسه است. تقدم حواس ساختار كلي فضا را نشان مي دهد فقط تصور كنيد كه آب در محل آب سرريز كند تا همه سطح طبقه را بپوشاند اگر چه يكي با آب پوشانده شود اين فضا جسم را دورن حواس مي پوشاند.

طبقه سوم

يك چايخانه تاريك است كه با نور ضعيف ،‌ صدا و لمس و بو متكي است .

هر كس چه بينا و چه نابينا مي توانند جو يك مكان بسيار حسي را تجربه كنند.

طبقه چهارم:

يك كليساي كوچك از سكوت است ،‌اينجا انسان از طرح هاي بطري فارغ مي شوند. بزرگترين صداي معاصر،‌ و مي توانند گرماي اشعه هاي خورشيد نشسته روي كوه مقدس «آينو» را حس كنند. كه نور،‌ تنها از خلال شكاف هاي كوچك قابل رويت است و آرام و ضعيف به تاريكي درون نفوذ مي كند.

يك تاريكي طراحي شده بسيار در هم بافته بنابراين درون برج را پر مي كند اشياي قابل رويت در تاريكي كنترل شده بسيار پنهان مي شوند كه آن منبع برج سكوت است.

هنر براي نابينا

هنگامي كه به يك موزه هنر وارد مي شويم، جمعيت بينا اغلب توانايي تحسين كردن،‌ آموزن يا حتي تحت تاثير قرار گرفتن به وسيله تنوع فراوان تصاوير بصري كه ما مواجه مي شويم از روي بديهي بودن به ارزش و اهميت آن واقف نيستند ولي نابينا يا كساني كه از ديد كافي برخوردار نيستند چگونه خواهند بود؟

آيا آنها براي هميشه از تجربه هنر به خاطر ناتواني آنها در ديدن محروم خواهند ماند؟

موزه ها براي وفق دادن فضا با ناتوانان داراي ويژگي هايي شدند دسترسي صندلي چرخدار توسعه يافته و موزه هاي زيادي نشانه ها و علامت هايي براي بازديد شنوايان در نظر گرفتند ولي گرده نابينا قادر به ديدن نيستند و بايد به ديگر حواس آنها اعتماد كرد مانند حس لامسه براي تجربه به دنياي پيرامون آنها

لمس كردن (دست دادن) به آثار هنري در موزه ها ممنوع است .

نزديك شدن به هر تابلو نقاشي يا مجسمه براي دقت كردن در آن توجه مسئولين نمايشگاه را بر مي انگيزد سياست لمس نكردن آثار هنري كاملا مقبول است و لازم است براي حفاظت آنها براي نسل هايي كه خواهند آمد.

برنامه هاي موزه براي نابينايان يا ناتوان بينايي

در همه موزه ها خدماتي كه براي بازديد كنندگان نابينا ارائه مي شود بسيار محدود است تعدادي موزه ها بازديدهاي توجيهي كلامي خاص يا دستگاههاي شنيداري كمكي براي ناتوانان در بينايي ارائه مي كنند ولي لمس كردن آثار هنري بخشي از اين برنامه ها نيست.

موزه متروپولتين در شهر نيويورك مورد استثنا است . در روند برنامه هاي خاص بازديد كنندگان با ناتواني هاي خاص،‌ موزه متهد ارائه خدمات و برنامه هايشان به همه بازديد كنندگان گرديده است .